Açıkçası, ben bu çevrede biraz karamsar biriyim. Her gün dikkatli olmamız gerektiğini haykırıyorum, sonuç ne? Kayıp yaşayanlar yine de yerle bir oldular.

Etrafımda sözleşme oynayan arkadaşlar, birer birer kendilerinin o istisna olabileceklerini düşünüyorlar. Başkalarının iflasına bakıp gülüyorlar, döndüklerinde kendileri kaldıraçla şanslarını zorluyorlar. Kaç kez risklerden bahsetsem de kulaklarına gitmiyor, mutlaka kendi deneyimlemek zorundalar.

Aslında onları suçlamak da haksızlık. Bu piyasaya giren kim, zengin olmayı düşünmüyor ki? Bir kez sıkıştıklarında, akıllarında tek bir düşünce kalıyor - zararlarını telafi etmek! Her ne olursa olsun zararını telafi etmeli. Bu takıntı insanları çeşitli absürt işlemler yapmaya zorlar: yükselişleri takip etmek, düşüşleri satmak, sık sık pozisyon değiştirmek, körü körüne dipten almak.

Ne yazık ki, piyasa acımasızdır. Gerçekten hasat edilip hissizleşene kadar, hesap rakamları korkunç hale geldiğinde, birden anladım: Meğerse ben sıradan bir insanmışım, hiçbir özel yeteneğim yok.

Ödenmesi gereken öğrenim ücreti bir kuruş bile eksik olmayacak, gidilmesi gereken dolambaçlı yolları da kendim tamamlamak zorundayım. Bu muhtemelen kripto pazarının bir olgunluk testi.