Hükümetler emeklilik tasarruflarını yerli hisse senetlerine yönlendirmeli mi? Bu konuda önde gelen bir yatırımcı böyle düşünüyor. Argüman şu şekilde: Bireysel Tasarruf Hesabı (ISA) fonlarını politika gereği İngiltere hisse senetlerine kaydırmak.

Mantık zor değil. Emeklilik fonları ve ISA hesapları büyük sermaye havuzlarını temsil ediyor—bu sermaye sıklıkla yurtdışına akarken, yerel piyasalar likidite için mücadele ediyor. Bu paranın bir kısmı bile evde kalsaydı, İngiltere listeli şirketler daha iyi değerlemeler, daha fazla istikrar ve perakende katılımı görebilirdi.

Eleştirmenler bunu finansal milliyetçilik olarak nitelendirecek. Destekçiler ise belirsiz zamanlarda pragmatik sermaye tahsisi olarak çerçeveliyor. Her iki durumda da, öneri hükümetlerin vatandaşların servetlerini nerede tutacakları üzerinde ne kadar kontrol sahibi olması gerektiği sorusunu gündeme getiriyor.

Bu tür düşüncelerin önceden örnekleri var. Bazı ülkeler zaten vergi indirimleri veya düzenleyici teşvikler aracılığıyla yerli yatırımı teşvik ediyor. Ama konuyu zorlamak? İşte burada tartışmalar başlar. Piyasalar en iyi şekilde serbestçe akışkan sermaye ile çalışır, ancak serbest piyasalar aynı zamanda dengesizlikler de yaratır—örneğin, yerel varlıkların sürekli düşük değerlenmesi ve spekülatif balonların başka yerlerde şişmesi gibi.

Kripto topluluğu için bu tartışma tanıdık gelebilir. Benzer argümanları gördük: stablecoin rezervlerinin ABD Hazine tahvillerinde tutulması veya DeFi protokollerinin belirli yargı bölgelerine öncelik vermesi gibi. Gerilimin özü hep aynıdır: verimlilik ile egemenlik, küresel sermaye ile yerel kontrol.

ISA fonlarının İngiltere hisse senetlerine zorunlu hale gelip gelmeyeceği önemli değil; bu tartışma kendisi daha büyük bir şeyi işaret ediyor—sermaye piyasalarının, hizmet etmesi gereken ekonomilerden ne kadar kopuk hale geldiğine dair artan bir rahatsızlık.