Hayal edin: bir bankaya giriyorsunuz, 50 yıllık ipotek için %17 faiz oranıyla evraklarını imzalıyorsunuz. Bu şartları kabul ettiğiniz anda mı? Onlar adeta arka ofiste bir parti düzenliyorlar.

Yüz yedi yüzde. Yarım asır boyunca. Bir düşünün.

Bu bir kredi değil—bu nesiller boyu servet transferi, üç parçalı takım elbise giymiş şekilde. Torunlarınız büyüyüp neden bunun iyi bir fikir olduğunu sorgulamaya başlamadan önce onlara ödemeye devam edeceksiniz. Bu arada, geleneksel finansman gülümsemeye devam ediyor, toplamaya devam ediyor, bunun sadece işleyiş şekli olduğunu sanmaya devam ediyor.

Komik olan şu ki, sistem kendini kutluyor, on yıllarca sürecek borçlara kilitlenirken, bu oranlar 1920'lerin borç para verenlerini utandıracak seviyede. Ama en azından onaylandınız, değil mi?