Enflasyon rakamları kağıt üzerinde soğuyormuş gibi görünebilir, ancak çoğu ailenin yaşadığı gerçek şu: cüzdanlar hâlâ olması gerekenden daha hafif hissediyor.

Tabii, resmi veriler fiyatların eskisi kadar hızlı yükselmediğini gösteriyor. Ancak günlük harcamalar—market alışverişi, faturalar, kira—hepsi birkaç yıl önce normal olmayan yüksek seviyelerde. Enflasyon oranları düştüğünde sıkışma ortadan kalkmadı; sadece "hızla kötüleşmekten" "rahatsız edici derecede yüksek kalmaya" kaydı.

Gerçekte ne oluyor? Ücretler fiyatların geldiği seviyeye ulaşamadı. Tasarruflar artış sırasında tükendi. Kredi kartı bakiyeleri yükselmeye devam etti. Enflasyon teknik olarak düşse bile, haneler hâlâ alım güçlerinin toparlanmadığı bir ortamda yol alıyor.

Bu kopma, mutfak masası bütçelerinin ötesinde önemlidir. Tüketici hissiyatını, harcama kalıplarını ve nihayetinde piyasa davranışını şekillendirir. İnsanlar mali olarak zorlandıklarında, risk iştahı değişir. Yatırım kararları kayar. Alternatif varlıklar, kimden sorduğunuza bağlı olarak, ya hedge olarak daha çekici görünmeye başlar ya da dokunulamayacak kadar dalgalı hale gelir.

Makro istatistikler ile mikro gerçekler arasındaki uçurum geniş kalmaya devam ediyor. Hala çözmeye çalıştığımız ekonomik bulmaca bu.