Bazı traderlar gerçekten tüm güçlerini ortaya koyuyor—altı monitör parlıyor, mekanik klavye tıkırdıyor, çoğu insanın aylık kirasından daha pahalı ergonomik bir sandalye. Tüm bu düzenek "profesyonel gün traderı" diye bağırıyor.

Ama yine de? Portföylerinin %95'inin buharlaşmasını başarmayı sürdürecekler.

Neredeyse şiirsel, trajik bir şekilde. Tüm o donanım, tüm o grafikler, tüm o göstergeler aynı anda çalışıyor... ama bir şekilde risk yönetimi tablosu asla açılmıyor. Zarar durdurma? "Sonra ayarlarım." Pozisyon büyüklüğü hesaplayıcısı? "Hayır, bu sefer şansım var gibi hissediyorum."

Görünüşe göre gösterişli ekipman duygusal karar verme sürecini düzeltemiyor. Kim bilebilirdi?