Boğa kuyruğu mu yoksa ayı başı mı? Açıkçası, artık bu tür sorulara kafa yormayı bıraktım.

Beni gerçekten değiştiren şey, geçen seferki o kan banyosu gibi düşüştü. Etrafımdaki insanlar panikle satış yapıyor, kaldıraçta patlayıp piyasadan çıkıyordu; ben ise K grafiğine kilitlenmiş, hiç kıpırdamıyordum. Fiyatın dengelendiğine dair sinyaller gelince, ilk taban pozisyonumu parça parça açtım—beklemediğim bir şekilde, o toparlanma hareketi beni derin zarardan çekip çıkardı.

O günden sonra bir gerçeği anladım: Boğa mı, ayı mı tahmin etmek o kadar önemli değil; önemli olan fırsat çıkana kadar dayanabilmek.

Artık işlem mantığım çok net:

Ani düşüşlerde asla körü körüne dipten alım yapmıyorum; ani yükselişlerde de heyecanla tüm paramı piyasaya sürmüyorum.

Ayı piyasası özünde bir hayatta kalma savaşıdır. Küçük pozisyonlarla deneme yapmak, düşük kaldıraçla riski kontrol etmek, stop-loss’u sıkı şekilde ayarlamak—kulağa sıkıcı ve aşırı temkinli geliyor olabilir ama beni her seferinde kurtaran bu yöntemler oldu. Piyasa psikolojisi gerçekten toparlanıp, trend kesinleştiğinde ise kademeli olarak pozisyon artırıyorum ve o “kesin” hareketten payımı alıyorum, çok daha huzurlu oluyor.

Son zamanlarda ABD tarım dışı istihdam verileri beklentiyi aştı, Bitcoin volatilitesi tekrar yükseldi, bir de bazı politika haberlerinin (örneğin bazı gümrük vergisi ayarları gibi) gürültüsü var, piyasa hâlâ çok hassas. Ama tam da böyle zamanlarda, kendi ritmini korumak lazım—hayatta kalmak, boğa mı ayı mı tahmin etmekten yüz kat daha önemli.