Son zamanlarda sektörde yine tartışmalar başladı—Bitcoin gerçekten “dijital altın” mı değil mi? Ama ilginç olan şu ki, şimdi bazıları daha çılgın bir yönü düşünmeye başladı: Ya BTC sadece elde tutup değer artışı beklemekle kalmasa, aynı Ethereum’daki gibi DeFi stratejileriyle oynanabilse, getiri sağlansa, nasıl bir tablo ortaya çıkar?

Açık konuşmak gerekirse, Bitcoin’in bir değer saklama aracı olması artık tartışmaya pek gerek olmayan bir konu. Ama sorun şu ki—BTC’lerin büyük kısmı cüzdanda öylece yatıyor, hiçbir işlevi yok. Düşünsene, bu tıpkı bir ev alıp sadece depo olarak kullanmaya benziyor; varlık aslında hiç kullanılmıyor. Geleneksel finansta, sermaye değer yaratmak için dolaşımda olmalı, ama BTC şu anda daha çok hareketsiz bir stok, çalışan sermaye değil.

Son zamanlarda Lorenzo Protocol gibi yeni protokoller ortaya çıkmaya başladı. Aslında yaptıkları şey gayet basit—BTC’ye bir DeFi modülü eklemek. Kısaca, BTC sahipleri teminat göstererek stablecoin borç alabiliyor (varlığı satmadan likidite sağlanıyor), yeniden teminatlandırma stratejilerine katılabiliyor (finansal ürün zincirleri gibi), hatta yapılandırılmış özel ürünler (anapara korumalı, faizli ürünler vs.) oluşturabiliyorlar. Yani Bitcoin’i altın külçesinden yumurtlayan bir tavuğa çeviriyorlar, üstelik bu tavuğu kiraya verip gelir de elde edebiliyorsun.

Bu tür protokoller genellikle $BANK gibi yönetim token’ları da çıkarıyor. Bu token’lar sadece oylama için değil, adeta bu finansal lego’nun yapıştırıcısı gibi. Token sahipleri protokol gelirinden pay alabiliyor, stratejilere öncelikli katılım hakkı, hatta riskten korunma araçları edinebiliyor. Sadece coin alıp satmanın ötesinde, “projeyle birlikte büyüme” hissi veren ekstra bir katman ekliyor.