Geçen yıl bir yeni tanıdıkla tanıştım, elinde 2000U ile gelip “Gerçekten bir şeyler öğrenmek istiyorum” dedi. Açıkçası o zamanlar çok ciddiye almadım, yine denemek için gelen biri sandım. Sonuç olarak, birkaç ay sonra bu arkadaş anaparasını 80.000U'ya çıkardı, bu süreçte bir kez bile likidite olmadı.

Hemen “şansı yaver gitmiş” deme. Onun hayatta kalabilmesinin tek sebebi var—uygulama disiplini çok sert, kulağa basit ama uygulaması zor olan o kuralları eksiksiz yerine getirdi.

Önce pozisyon yönetiminden başlayayım. O 2000U'yu üçe böldüm: 660U kısa vadeli işlem için, günde en fazla bir işlem, piyasayı anlamazsa hiç işlem yok; 660U swing trade (dalgalı işlem) için, trend netleşmeden piyasaya girmiyor; kalan 660U ise kenarda duruyor. Geçenlerde piyasa sert düşerken, birçok kişi panik halindeydi, onun hesabında ise tek kuruş kayıp olmadı.

Giriş zamanı da önemli. Kripto piyasası çoğu zaman sabır gerektirir, sürekli ekrana bakmak sadece işlem açma isteğini artırır, bu da gereksiz işlemler ve ücretlerle kârı yiyip bitirir. Ona bir cümleyi ezberlemesini söyledim: “Bütün balığı yemeye çalışma, gövdesini yemek yeter.” Bir işlemde %20’den fazla kâr ettiğinde bir kısmını mutlaka cebe at, piyasayla inatlaşma. Geçen hafta ZEC’deki hareketi mükemmel yakaladı, ortadaki %30’luk kısmı aldı ve hemen çıktı, hiç oyalanmadı.

Son olarak duygu yönetimi. %2 zarar ederse hemen kesiyor, %4 kârda mutlaka pozisyonu azaltıyor. Başlarda o da zorlandı, zararı kesmeye kıyamadı, daha fazla kazanmayı isterdi. Ama şimdi geriye baktığında, bu katı kurallar onun can simidi oldu.

Dün sohbet ederken bana dedi ki: “Artık piyasayı izlerken psikolojim çok sağlam, zarar kesmek gerekiyorsa kesiyorum, pozisyon tutmak gerekiyorsa tutuyorum, kalbim bile hızlanmıyor.”

Bu piyasa hiçbir zaman en zeki insanları ödüllendirmez, sadece en disiplinli olanları ödüllendirir. Eğer hâlâ duygularının peşinden gidiyorsan, dalgalanma görünce dayanamıyorsan, bir hamlede kurtulma hayali kuruyorsan, piyasa er ya da geç seni cezalandıracak, sadece zamanı meselesi.