Chiang Mai'nin eski şehir merkezinde, yalnızca altı odası olan küçük bir pansiyon var. Sahibi Aom İngilizce konuşamıyor ve uluslararası ödeme araçlarını da anlamıyor.

Ama kasasının üzerinde, Tayland yerel bankalarının PromptPay QR kodunun yanı sıra bir tane daha var: USDT on Plasma için bir ödeme kodu.

"Yabancılar bunu görünce gözleri parlıyor." diyor Aom çay hazırlarken, "Döviz bozdurma derdi yok, QR'ı okutup işi bitiriyorlar, ben de anında parayı alıyorum."

Eskiden Avrupalı ve Amerikalı sırt çantalı gezginler ya Tayland bahtını önceden değiştirir ya da kredi kartı kullanırlardı—ama kredi kartı komisyonu %3,5 götürüyordu, üstüne "yüksek riskli bölge" işlemleri sık sık engelleniyordu, bu da iki tarafı da zor durumda bırakıyordu.

Şimdi süreç çok daha basit: Turist bir borsa uygulamasını veya Trust Wallet'ı açıyor, Plasma ağına geçiyor, QR kodunu okutup 1 saniyede ödeme yapıyor, neredeyse hiç işlem ücreti ödemiyor.

Aom, düzenli olarak köşedeki kripto para değişimi de yapan kafeye gidip aldığı USDT'yi Tayland bahtına çeviriyor, her işlem için sadece %0,8 hizmet ücreti ödüyor. Sonuçta, eline geçen para kredi kartı ödemesine göre neredeyse 3 puan daha fazla oluyor ve artık hiç başarısız işlem yaşamıyor.

Neden Plasma'yı, Solana veya Base yerine seçiyor? Çok basit bir nedeni var: Turistlerin cüzdanında zaten USDT bulunuyor (çoğu kişi borsadan para çekerken Tron veya Plasma'yı seçiyor); Plasma'nın zincir üzerindeki ücretleri Ethereum'a kıyasla yüzlerce kat daha ucuz; işletme tarafında teknik entegrasyon gerekmiyor—statik bir QR kodu yazdırmak yeterli; hatta yoğun sezonda ağ ne kadar kalabalık olursa olsun, Plasma yine de sorunsuz çalışıyor.